Piše: Siniša Lazić

Nakon Zhao Yuna u Three Kingdoms, još jedan lik iz popularne kineske novele dolazi na velika platna. Ovaj put u fokusu je generala Guan Yun Changa koji je u prethodnim filmovima pominje samo usput. Rediteljski dvojac Alan Mak (Infernal Affairs) i Felix Chong (Once a Gangster), obrađuje dio novele koja se zove Crossing Fives Passes and Slaying Six Generals. Naslov govori šta nas očekuje.

Pri kraju Han Dinastije kraljevstvo je podijeljeno i u stalnom ratu. Nakon što je u jednoj bitci odvojen od svog brata po oružju Liu Beia (Alex Fong ), Guan Yun (Donnie Yen), je uhvaćen i odveden u zatvor od strane Liu Beievog neprijatelja Cao Caoa (Jiang Wen ). U međuvremenu Liu Beieve trupe  su porazile  Cao Caoa i on smišlja osvetu. Kada sazna da je Guan bio zaljubljen u Liu Beievu buduću ženu Qi Lan (Betty Sun Li), ucjenjuje ga. Guan, iako lojalan Liu Beiu, pristaje da se bori na strani Cao Caoa. Da bi došao do njega, mora da prođe pet provincija i ubije šest generala.

Alan Mak i Felix Chong  su očigledno detaljno proučili potencijale i moguće implikacije predloška Luo Guanzhonga, mudro se uzdržavajući od dopisivanja i svojih tumačenja. Brojni suvišni rukavci i podzapleti doprinijeli su da Three Kingdoms i Red Cliff izgledaju prenatrpano. Mak i Chong ovdje ne prave tu grešku i drže se predloška čak i po cijenu da na kraju nemamo klasični showdown u stilu Donnie Yena. Zato smo i dobili kraj kakvav jeste, mnogim fanovima akcije se vjerovatno neće svidjeti, ali treba poštovati odluku reditelja da se do kraja drže originala.

Neki potencijalno zanimljivi detalji u filmu ostali su neiskorišćeni ili samo površinski dotaknuti (npr. odnos Guan Yuna i njegovog 'brata po oružju', Liu Beia , kasnijeg Shu Han Imperatora, koga Guan Yun zapravo doživljava kao pravog brata), dok, recimo, lik Qi Lan, koji se na početku čini intrigantnim, nakon obrta postepeno postaje manje zanimljiv. Postoje i mnoge scene dijaloga koje su prilično duge i koje su očito razvučene kako bi se film doveo do željene minutaže, što uključuje i  ljubavni zaplet između Guan Yua i Qi Lan, ali to nije dovedeno do kraja.

U maniru svojih prethodnih filmova, i ovaj put gluma Donnie Yena je suzdržana (što će reći kameni izraz lica i izgovaranje replika u svoju bradu) što i ne izgleda tako loše, mada gluma nikada nije bila njegov glavni adut. Naravno, od vremena kada ga je otkrio Yuen Ping do danas, evidentno je napredovao ali i dalje njegova fizička pojavnost i harizma su ono što ga preporučuje za ovakve uloge.

Talentovani  Andy On, koji se već dokazao u True Legend i Three Kingdoms, i ovdje se ističe  fizičkim predispozicijama, ali mu scenario, nažalost, ne daje previše prostora. U filmu se pojavljuje i  veteran Chin Siu-Ho poznat po duelima sa Jet Liem u filmovima The Tai Chi Master i Fist of Legend iz ranih devedesetih, i ovo je nastavak tradicije  da nova generacija hongkongških reditelja u svojim  filmovima daje šansu akcionim veteranima. Ono što se Maku i Chongu  mora zamjeriti je potpuna neiskorišćenost Alexa Fonga kao Liu Beia čija se pojava svodi na nekoliko ne previše zanimljivih monologa, što je kilometrima daleko od Jiang Wena recimo.

Kad je koreografija u pitanju Donnie Yen se napokon spušta na zemlju. Dakle, CGI ne postoji, a žicu imamo taman toliko da pojača utisak. Osim masovne scene borbe na početku filma, akcija je uglavnom svedena, a Donnie Yen ide  jedan na jedan na negativce uz obilato korišćenje oružja. Sve je old shool, od vrhunski odabranih uglova i pokretne kamera kao ispomoći u akciji, do sjajne koreografije. One koji su voljeli Yenov stil akcije u Ip Manu moram razočarati jer  ovdje koristi oružje i to isključivo Guan Dao (motka  sa sječivom) sa kojim  fenomenalno barata. Scena borbe  u uskom prolazu sjajan je primjer vrhunskog kombovanja kadrova sa minimalnim korišćenjem žice i oslanjanjem na fizičke predispozicije glumaca (Yen i Andy On), sigurno je jedna od najefektnijih akcionih sekvenci godine.

Zanimljiva kombinacija drame spojena sa prizemljenom ali dinamičnom akcijom pružiće publici mnogo dobre zabave. Pošto je razvoj likova, dijalozi i uopšte scenario malo komplikovaniji od standardnog holivudskog programera, The Lost Bladesman bi gledaocima na trenutke mogao  predstavljati možda naporno iskustvo. Mak i Chong  to ublažavaju sjanim stilom i zadovoljavajućim ritmom koja je često problem ovakvih filmova.

Međutim, u pitanju je priča koja jedino može odbiti one koji imaju potrebu za stalnim objašnjenjima i inače lijenim za praćenje filmske naracije. Dakle, potrebno je samo da pratite slijed događaja na ekranu i sve će biti savršeno jasno. U svakom slučaju, pogledajte ovaj film.

PROČITAJTE JOŠ:

BL!N FILMSKA KRITIKA: Sucker Punch

(BL!N MAGAZIN)