Miroslav Momčilović je rođen 1969. u Beogradu. Diplomirao je na katedri za dramaturgiju Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu (FDU).

U svojoj biografiji ima realizovana dva pozorišna komada 'Beograd na kolenima' (1997) i 'Život iz početka' (2000).

Miroslav Momčilović je rođen 1969. u Beogradu. Diplomirao je na katedri za dramaturgiju Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu (FDU). Autor je dva realizovana pozorišna komada, 'Beograd na kolenima' (1997) u režiji Egona Savina i 'Život iz početka' (2000) u režiji Stefana Sablića. - Autor je scenarija za film 'Kad porastem biću Kengur' (2004), u režiji Radivoja Andrića. - Scenarista filma 'Ivkova slava' (2005). - Scenarista i reditelj filma 'Sedam i po' (2006) koji je imao bogat festivalski život u zemlji i inostranstvu na brojnim prestižnim festivalima, poput: Festivala filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji, Sarajevo Film Festivala, RAINDANCE Film Festivala, Göteborg International Film Festival.. - Scenarsita i režiser filma 'Čekaj me, ja sigurno neću doći' (2009). - Prošle godine je završio scenarij za film 'Smrt čoveka na Balkanu', koji je ove godine zaživio na festivalima i ostvario zavidan uspjeh. Svjetska premijera ovog komičnog ostvarenja bila je u julu ove godine na prestižnom festivalu u Karlovim Varima, gdje je Momčilović dobio nagradu za najbolji nezavisni film. Potom je uslijedilo učešće na 20-ak festivala i do sada 19 nagrada osvojenih u zemlji i inostranstvu.

U ekspanziji srbijanske kinematografije njegova ostvarenja su ostavila velikog traga, a njegov rad postaje prepoznatljiv po filmovima 'Kad porastem biću Kengur' (2004), 'Ivkova slava' (2005), 'Sedam i po' (2006), 'Čekaj me, ja sigurno neću doći' (2009), 'Smrt čoveka na Balkanu' (2012).

Prošle godine je završio scenarij za film 'Smrt čoveka na Balkanu', koji je ove godine zaživio na festivalima i ostvario zavidan uspjeh. Svjetska premijera ovog komičnog filma bila je u julu ove godine na prestižnom festivalu u Karlovim Varima, gdje je Momčilović dobio nagradu za najbolji nezavisni film. Potom je uslijedilo učešće na 20-ak festivala i do sada 19 nagrada osvojenih u zemlji i inostranstvu.

Prije par dana svoju premijeru je imao i pred beogradskom publikom koja je dugim i burnim aplauzom pozdravila autora i odlični glumački ansambl ove crne komedije o balkanskom mentalitetu i društvenim prilikama. U filmu glavne uloge igraju Emir Hadžihafizbegović i Radoslav Milenković, a uz njih Bojan Žirović, Nataša Ninković, Anita Mančić, Ljubomir Bandović, Branislav Trifunović, Milica Mihajlović, Bojan Lazarov, Aleksandar Ðurica, Nikola Ðuričko, Mirjana Karanović, Miloš Samolov i Nikola Kojo.

Srbijanski mediji za njega imaju samo riječi hvale, pa tako srbijanski portal Politika, nakon beogradske premijere Momčilovićevog posljednjeg filma 'Smrt čoveka na Balkanu', koja se dogodila prije par dana, navodi:

- Momčilović je i u prethodnim filmovima 'Sedam i po' i 'Čekaj me, ja sigurno neću doći' pokazao da je talentovani filmski pisac, a posle „Smrti čoveka na Balkanu” jasno je i da kao reditelj postepeno sazreva.

'Smrt čoveka na Balkanu', se može slobodno nazvati svojevrsnim filmskim eksperimentom, budući da je rađen neobičnom filmskom formom, sniman je u jednoj sobi i, naizgled, u jednom kadru. Ono što je posebno zanimljivo jeste činjenica da je Momčilović novi projekat realizovao za samo 15.000 eura, ali, kako naglašava, to nije produkciono mali nego veliki film.

- U situaciji u kojoj smo sada, gdje postoji svakodnevni egzistencijalni strah i ljudi misle od čega će živjeti sljedećeg mjeseca, ja nisam želio da napravim elitistički film koji je iznad njih. Nisam htio po sistemu: mi smo potrošili milion eura da biste se vi koji imate 5.000 dinara lijepo zabavili. Meni bi bilo neukusno i loše bih se osjećao da sam na nekom fondu, iz budžeta, izvukao veliki novac i napravio spektakl gdje će ljudi na sat i po vremena zaboraviti da žive u sirotinji, istakao je on za srbijanske medije.

Bez ikakve finansijske i medijske podrške, ovaj filmski eksperiment je nadmašio sva očekivanja.

Budući da se radi o zanimljivom eksperimentu, mnogi imaju komentar za ovo ostvarenje, pa tako se portal CityMagazine poziva na ovu činjenicu i komentariše:

- Dobar scenarista koji želi da bude dobar reditelj zna sopstvene domete i nedostatke, što ne važi uvijek i za obrnutu varijantu. Miroslav Momčilović ima skromnu ali zavidnu karijeru u oba esnafa, a ovaj svojevrsni eksperiment može da bude izvanredan predah pred konačno poentiranje. Izvanredni glumci, ingeniozne epizode i tek po neki (prirodni) narativni pad čini da ovaj film bude ekspertiza balkanske naravi koju će prepoznati čitav region. Hrabro.

INTER-NACIONAL-Kritika Nebojše Pajkića za film 'Kad porastem biću Kengur'

Glumci koji su sa Momčilovićem radili na ovom ostvarenju slažu se u tome da je on talentovan scenarista i reditelj i kako je snimanje proteklo u odličnoj atmosferi

- Film koji smo uradili je posljedica jednog uspješnog scenarija Miroslava Momčilovića, za koga mislim da je zajedno s Dušanom Spasojevićem i Srđanom Koljevićem jedan od vodećih scenarista u regiji. Volim sve što je Momčilović napisao i režirao i kada mi je ponudio da igram glavnu ulogu u filmu 'Smrt čoveka na Balkanu', odmah sam prihvatio, izjavio je za srbijanski medij 'Danas', glavni glumac Emir Hadžihafizbegović.

- Momčilović je toliko darovit pisac, duh kojim barata je fantastičan. Jer, znati da ono što te najviše muči, i što najgore misliš o sebi i svom narodu, predstaviš sa duhovite strane i da ismiješ, ravno je majstorstvu, rekla je glumica Anita Mančić, koja je za likove u filmovima 'Smrt čoveka na Balkanu' i 'Praktični vodič kroz Beograd sa pevanjem i plakanjem' ove godine na Filmskim susretima u Nišu dobila Povelju srpske sekcije FIPRESCI za najbolje ženske uloge.

Nikola Kojo je za srbijanski Blic jednom prilikom izjavio da:

- S Momčilovićem sam oduvek želeo da radim jer je talentovan pisac i reditelj, a dopala mi se i glumačka ekipa koja je fantastična jer okuplja najdivnije glumce sa naših prostora.

Momčilović je jedne prilike ispričao da film prikazuje sliku našeg društva kako ga on vidi, u jednoj situaciji koja je i neobična i tipična, a to je šta se dešava u kući pokojnika sat i po nakon njegove smrti.

- Tu su običaji, prolivanje čašice za pokoj duše, tu se pojede, popije, nekad se neko i napije, ali tu je u osnovi jedan vitalitet, jedna vrijedna stvar - vedro gledanje na traumatičnu situciju, izjavio je on.

MOMČILOVIĆ: Ja poznajem nas, naše komšije, poznajem sebe i ima nečeg ličnog u ovoj priči. Mislim da je možda najveća snaga ovog filma to što su likovi stvarni, 3D ljudi onakvi kakvi jesu, obični ljudi u neobičnoj situaciji

Povodom ocijena da su likovi uvjerljivo psihološki postavljeni, priznao je da mu je psihologija bila omiljeni predmet, dodajući da kao pisac voli da se bavi ljudima i temama koje poznaje, koji su mu bliski.

- Ja poznajem nas, naše komšije, poznajem sebe i ima nečeg ličnog u ovoj priči. Mislim da je možda najveća snaga ovog filma to što su likovi stvarni, 3D ljudi onakvi kakvi jesu, obični ljudi u neobičnoj situaciji. A svako od nas ovdje to doživi - prošle godine u sportskom centru jedan moj poznanik je umro igrajući stoni tenis. Igrači su pokušali da mu pruže prvu pomoć, nisu uspjeli, a kako hitna pomoć koju su zvali nije nikako stizala, nastavili su da igraju.
Igrali su stoni tenis čitav sat pored mrtvog čoveka, izjavio je on.

Dodao je da mu je na festivalu u Antaliji, jedan Turčin prišao i pitao ga je li živio u Turskoj, jer se tamo ljudi na isti način ponašaju poslije nečije smrti.

- U Karlovim Varima i Hamburgu, publika je najbolje reagovala na mjestima gdje glumci ispijaju rakije „za pokoj duše”. Bilo im je čudno što se piće prosipa na pod, a jedna Njemica me je čak pitala da li smo mi toliko bogato društvo kad prosipamo rakiju. Moj odgovor je bio: gdje se ima tu se i prosipa.

Miroslav Momčilović u privatnom životu vjeruje u dobre komšijske odnose.

- Ima ona izreka - komšija pa rođak. Dodbrosusetski odnosi su važni jer ne živimo kao nekad u porodičnim zadrugama, upućeni smo na komšiluk. Ljudi koji ne žele nikakve odnose s komšijama su usamljeni, zato se i mom junaku desi ono što se dešava u filmu.

Napominjući da je u djetinjstvu imao dosta omiljenih i komšija i komšinica, ali da je imao tu nesreću da se često selio, istakao je da se voli naći komšijama 'pri ruci' ako zatreba pomoć:

- Jedan komšija, znajući da sam reditelj, pozvao me da mu pomognem da namjesti antenu, a-ha-ha. Vidio čovjek to kao dio moje struke. Ispostavilo se da se razumijem u antene manje nego on, ali sam pokušao da mu pomognem i dao sve od sebe. Živim u 45. bloku i prija mi komšiluk. Oni prate moj rad, ja njihov.

Iako je u djetinjstvu trenirao karate, a rekreativno igrao basket u komšiluku, njegovu ljubav je pored filma osvojio stoni tenis. Stoga, u slobodno vrijeme igra u Stonoteniskom klubu IMT u Omladinskih brigada, u ligi koja je sastavljena od bivših stonotenisera i rekreativaca. Iako u posljednjih mjeseci nije bio aktivan radi rada na filmu 'Smrt čoveka na Balkanu', planira nastaviti sa stonim turnirima, u kojima mu društvo prave kolege Marko Živić, Miloš Samolov, Zek Milioner.

(DEPO PORTAL/BLIN MAGAZIN)