Piše: Siniša Lazić

Tobin Frost (Denzel Washington), je bivši CIA operativac koji se odmetnuo prije desetak godina i od tada je u bjekstvu. Frost je majstor svog zanata, prodaje povjerljive informacije raznim službama, ima dobre veze na sve strane, što znači da CIA pokušava na sve načine da mu dođe glave. Nakon što preživi pokušaj atentata u Cape Townu, ulazi u američki konzulat odakle ga prebacuju u “sigurnu kuću” na ispitivanje. Tokom ispitivanja agenti primjenjuju mučenje tzv. tehnikom water boarding, vrlo eksplicitno prikazanu. U sigurnu kuću upada ekipa dobro obučenih plaćenika i vrše pokolj iz koga se izvlači samo Frost i mladi i ambiciozni agent Matt (Ryan Reynolds). Matt od CIA dobije instrukcije gdje da sprovede Frosta, ali plaćenici znaju svaki njihov naredni korak. 

Treba naglasiti da se Safe House nadovezuje na narastajući talas špijunskih trilera koji tretiraju problem korupcije gdje je korupcija sama po sebi tema, u ovom slučaju vezana za policiju (u tom trendu je i Man on A Ledge).

Švedski reditelj Daniel Espinosa stilski podsjeća na  Tony Scotta, a uticaj  je očigledan i kod rada kamere i brze montaža, tako da imate utisak kao da gledate još jedan u nizu Scott/Washington programera (Man on Fire, Deja Vu, The Taking of Pelham 1 2 3, Unstoppable). To se posebno vidi kada je akcija u pitanju. Nekoliko relativno, koliko to može da bude, svježih ideja dalo je mogućnost Espinosi da se igra, i napravi  neke odlične i  komplikovane scene potjere.

Nameće se poređenje i sa The Bourne Ultimatumom Paul Greengrassa, po načinu režije i atmosferi koja proizilazi iz kadrova koji su pažljivo poredani, ali ne i ispeglani do kraja  kako bi to Greengrass radio. I iako je očigledna razlika u  zapletu, može se povući paralela u tretmanu glavnog lika. Dok kod Greengrassa junak nema izbora i prolazi kroz faze inicijacije u nasilje radi golog preživljavanja, u Safe House, Matt se uključuje u borbu koja očigledno nije njegova. Ali obziron na okolnosti, u vrtlogu haotičnih događanja on pokušava da se održi, da ispuni povjereni zadatak, i napokon, da preko Frosta dođe do informacija koje će promjeniti sve.

Za razliku od CIA agenata i kriminalnih interesnih grupa koje se ponašaju u skladu sa svojim načelima i priznaju samo lični interes, Matt se bori za ono što vjeruje, i pošto je odbacio iluzije o agenciji, na kraju čini jedinu ispravnu stvar.

Kad je glumačka podjela u pitanju Ryan Reynolds je prošao put od romantičnih komedija, preko superherojskih filmova (Green Lantern), do ambicioznih trilera kao što je Safe House, i očigledano da mu ova uloga leži.

Denzel Washington kao Frost, sa svojim tipično umjerenom tumačenjem i karaketerističnim izrazom lica se jako dobro snalazi. Frost uspjeva da ujedini dovoljno protivrječnih osobina koje ga čine zanimljivim likom, ali tu dolazimo i do problema jer o njemu do kraja  saznajemo jako malo. Na jednoj strani je mladi nadobudni policajac Matt čiji je lik prilično jednodimenzionalan, na drugoj Frost, čija motivacija do kraja nije najbolje objašnjena. Postojala je opasnost da u scenama kada je zajedno sa Washington, Reynolds bude potpuno progutan od starijeg kolege, ali reditelj nije naivan, i jako dobro balansira između njih dvojice. Tu nema male bondinga toliko karakterističnog za ovakve filmove, već se sve svodi na suvoparne dijaloge koji ostavljaju utisak površnosti.

Ostatak ekipe je typecastovan. Brendan Gleeson je Brendan Gleeson, Vera Farmiga je Vera Farmiga , a Sam Shepard je tu jer je Jon Voight vjerovatno bio zauzet.

Film traje preko dva sata i to nije nikakv problem, ali moja zamjerka ide na prilično jednodimenzionalan scenario. Zarad građenja atmosfere zanemarila se priča koja je puna opštih mjesta koje je reditelj pokušao da pokrije akcionim sekvencama. Kada imate nedefinisane negativce i par CIA operativaca koji na svaki način žele da dođu do Frosta, onda je od samog početka jasno ko su loši momci, i potencijala za neki ozbiljan twist nema. Ali obzirom da je scenarista debitant, a reditelju je ovo tek drugi film (u rodnoj Švedskoj radio meni prilično nezanimljiv Snabba Cash, sa Srbima mafijašima) početak je sasvim solidan.

BL!N MAGAZIN