Tvrdnje grčkog eksperta, međutim, pobija Hjuman Rajtz Voč, koji već duže vreme istražuje kanale kojima Gadafi angažuje plaćenike, navodeći da tokom istraživanja nije naišao ni na kakav trag i dokaze o angažovanju Evropljana u Libijskom ratu.

Prema Kutuzisu, evropski stručnjaci su najvećim dijelom eksperti za teško naoružanje, helikoptere, taktiku i komandovanje, a njihov honorar iznosi nekoliko hiljada dolara dnevno, objavio je nezavisni internet portal EUobserver, koji prati zbivanja u EU.

Većinu stranih eksperata za ratovanje čine ljudi iz Bjelorusije, Srbije i Ukrajine, ali među njima ima i Poljaka, Belgijanaca, Britanaca, Francuza i Grka. Oni su na vrhu mnogo većeg broja plaćenih boraca iz Centralne Afričke Republike, Čada, Nigera, Malija i Somalije, koji su plaćeni do 2.000 dolara na dan. Ti plaćenici dolaze i odlaze preko 15 aerodroma na jugu Libije koji su još u funkciji.

Grčki ekspert za organizovani kriminal, čija je kompanija uradila čitav niz istraživanja za EU, UN i francusku vladu, putovao je u februaru i martu po sjevernoj Africi.

On tvrdi da Gadafijeva armija ima samo oko 25.000 vojnika, jer su ostali dezertirali. Međutim, Gadafijevi sinovi komanduju sa tri jedinice dobro opremljene milicije, koje imaju ukupno između 35.000 i 50.000 ljudi.

- U libijskom društvu postoji zabrana ubijanja ljudi iz vlastitog plemena. To je razlog zbog čega Gadafiju trebaju strani plaćenici - rekao je Kutuzis ovom sajtu.

Jedan kontakt povezan sa pobunjenicima, Privremenim nacionalnim savjetom u Bengaziju, rekao je EUobserveru da vojni oficiri iz Alžira, Rusije i Sirije takođe pomažu Gadafiju.

- Oni su počeli da dolaze poslije prvog američkog bombardovanja. Gadafi je promijenio taktiku i iz Alžira dotjerao na stotine kamioneta sa pogonom na sva četiri točka i prestao da se oslanja na tenkove - naveo je izvor.

"Alžirci i Sirijci se plaše da bi Libija mogla da postane loš primjer."

On navodi da Gadafi koristi plaćenike jer ne vjeruje Libijcima.

- U posljednjih 40 godina bilo je skoro stalno pokušaja udara protiv njega. Njegova lična garda je sačinjena od stranaca. U najužem krugu lojalista koji vjeruju u njega je oko 10 ljudi, a jedan od njih, Musa Kusa, je prebjegao - kaže izvor pobunjenika.
Nevladina organizacija Hjuman Rajc Voč, koja ima tri čovjeka na prvim linijama fronta u Libiji, izražava sumnje u ove izvještaje.

Član grupe Peter Bukart, citirajući izvore plaćenika u Južnoj Africi, kaže da oni nisu čuli da se bilo koji Evropljanin, Južnoafrikanac ili Zimbabveanac bori za Gadafija.
 - Ti krugovi (plaćenika) su u kontaktu jedni s drugima, pa bi sigurno nešto čuli - kaže on.

Bukart je rekao da pobunjenici svakog Afrikanca južno od Sahare tretiraju kao plaćenika, ali većina njih su obični strani radnici. Bukart je tokom četiri nedjelje na terenu vidio samo jedan potvrđeni slučaj plaćenog borca iz Čada.

Jedan evropski bezbjednosni zvaničnik i još jedan neimenovani izvor iz NATO kažu da oni nisu vidjeli nijedan unutrašnji izveštaj o plaćenicima kod Gadafija. Međutim, NATO izvor je ukazao na izveštaje u štampi oko kolumbijskog snajperiste u Misrati, navodi sajt.

Osvrćući se na istoriju plaćeničkih aktivnosti u Africi, Aleks Vini, istraživač iz Londona, kaže da su evropski plaćenici bili problem 1960-ih i opet 1990-ih, poslije Hladnog rata.

-Od tada se taj problem afrikanizovao - kaže on.

- Ovdje je u pitanju definicija 'plaćenika'. Ono što najčešće imate su pojedinci koji su umiješani u prodaju naoružanja i pružanje savjeta i treninga, prije nego što nestanu - objašnjava.

Konvencija UN iz 1989. definiše plaćenika kao "osobu koja je posebno regrutovana lokalno ili spolja kako bi se borila u oružanom sukobu; ona je motivisana da učestvuje u neprijateljstvima isključivo željom za sticanjem lične dobiti..."

(Nezavisne/ds)