Piše: Hasan HADŽIĆ

Dugo, veoma dugo nisu se mogle čuti neke velike optimistične vijesti iz povratničkih sredina. Možda još od preranog „odlaska“ pokretača i pionira povratka - Fadila Banjanovića Bracike.

No i prešutno se znalo i bilo bjelodano na terenu da tamo života nestaje znatno brže nego u ostalim krajevima BiH, koja u cjelini postaje sve beživotnija.

Onda su odjednom buknule dobre vijesti iz Janje na Drini  o svojevrsnom preporodu koji se ogledao u počecima ambiciozne dogradnje i izgradnje sportskih objekata u tom mjestu, o školi fudbala FK „Podrinja“ koja okuplja stotinu mališana i mnogo čemu još. 

PODRINJSKA KOPAKABANA

Naročito i nadaleko se čulo o pionirima i kadetima tog kluba koji su postali šampioni u svojim ligama, što je za povratnička mjesta san snova. Sa tribina se orila pjesma njihovih navijača - u stilu BH Fanatikosa - „Ko ne skače, mrzi Janju ...“ koja kao da je predskazala i prizvala ono što je sve do ovog ljeta djelovalo nestvarno – atraktivne skokove razdraganih dječaka sa nove skakaonice u Drinu.

Ta skaonica je dio kompleksa nedavno uređene prelijepe plaže, koja je odmah prozvana podrinjskom Kopakabanom i koja ja tokom cijelog avgusta okupljala ne samo stanovnike Janje i brojne Janjarce iz dijaspore, već i nas iz okolnih mjesta.

To je već pravi revolucionarni poduhvat i veliko buđenje nada nakon, već pomenute, dugogodišnje zapostavljenosti i obeznađenosti „povratničkog svijeta“.

A da najzad bukne taj orhabrujući plamen života morala su biti ispunjena dva temeljna preduslova: Prvo, da u samoj Janji u prvi plan izbiju nepokolebljivi aktivisti i dobrohotni vizionari, poput Seada Trnovca i njegovih saradnika – tima ljudi koji svoju budućnost fanatično vezuju za svoju čaršiju, a ne za rezervne domove u Federaciji ili dalje.

Dakle, ljudi koji rade za dobrobit svojih mahala i komšija, a ne oni, širom Podrinja instalirani, višedecenijski lideri borbe za lične i šićare svojih stranačkih centrala. Zbog takvih Janja nije davno dobila, a morala je, ovo što dobija danas. 

DOBRI ZAOKRET SARAJEVA

Drugi preduslov je krupan zaokret u visokoj sarajevskoj politici, a prije svega u Federalnom ministarstvu raseljenih osoba i izbjeglica koje očito nije više servis za nezajažljive apetite stranačkih centra moći, te njihovih „prepiračkih“ firmi, poput famozne „Srebrene maline“, kao što je to bilo decenijama ranije. 

Markantni predvodnik te politike je ministar Nerin Dizdar koji je od preuzimanja mandata više puta posjetio Janju i druge povratničke zajednice u RS-u, nego svoj Stolac.

Osjetno se promijenila višedecenijska praksa bacanja novca u beživotna naselja, taldžijske firme i stranačke potrebe. Nasuprot tome, zahuktala su se ozbiljna ulaganja u mjesta u kojima ima života i većeg broja stanovnika, kao što je Janja.

Cilj je da taj život zapulsira još jače, a odatle se talas novog optimizma širi uz Drinu - prema mom kozlučkom kraju i svim drugim povratničkim sredinama.

(DEPO PORTAL/ad)