Preuzeto sa bloga upoznajtesvijetokonas.com

Najava izglasavanja Rezolucije o genocidu u Srebrenici, u Generalnoj skupštini Ujedinjenih nacija UN, predviđa proglašavanje 11. jula Međunacionalnim danom sjećanja na genocid u Srebrenici. Rezolucijom se osuđuje negiranje genocida ali i neplanirano osvjetljava činjenica da se u Srebrenici nesmetano odvija produženi genocid. Presuđeni genocid u Srebrenici je bio samo završni ratni čin uništavanja jedne etničke grupe, a tridesetogodišnje poraće potvrđuje namjeru stvaranja uvjeta za potpuno raseljavanje etničkih grupa u tri feuda i brisanje sa lica zemlje jednog od najstarijih gradova Evrope. 

Internacionalni sud za bivšu Jugoslaviju i Ruandu, kao i Mehanizam za međunacionalne krivične tribunale u Hagu su utvrdili da u Bosni i Hercegovini nije bio građanski rat, već Udruženi zločinački poduhvat režima susjednih zemalja uz prećutnu podršku evropskih sila. U presude ICTY-a su ušli predsjednik Srbije i predsjednik Hrvatske, komandanti, najviši članovi vojnih i paravojnih, policijskih i parapolicijskih formacija i tvorevina iz susjednih zemalja koje su počinile niz masovnih zločina na teritoriji Republike Bosne i Hercegovine. 

Iz tih presuda proizilazi da su teritorije Bosne i Hercegovine pod neposrednom upravom RS i HRHB bile pod okupacionom vlašću režima iz Srbije i Hrvatske. Naravno, presuđeni režimi, zamagljujući vlastitu, insistiraju na kolektivnoj odgovornosti naroda i nacija.

Čitavo XX stoljeće (Prvi i Drugi svjetski rat i agresija 1992/95.) teritorija Bosne i Hercegovine je ratno poprište malih i velikih evropskih zemalja koje su zagovarale Veliku Srbiju, a potom i Veliku Hrvatsku, koje su uz Bugarsku već bile višekratni povratnici u zločinima genocida na Balkanu. Odgovornost za posljednji agresivni rat snosi režim Slobodana Miloševića i odmetnuta JNA, uz „domaće“ izvođače na terenu. 

U vremenu SFR Jugoslavije Srebrenica je u konkurenciji sa Mariborom u Sloveniji, do agresivnog rata, zauzimala ponekad prvo ili drugo mjesto po privrednoj razvijenosti

Da li se naslućuje vrijeme kada će Bosna i Hercegovina započeti mukotrpnu obnovu svoga milenijskog multivjerskog karaktera i time ponovo postati bezbjedonosno "tvrd orah" u srcu Evrope? 

Civilizacijski uspon Srebrenice do posljednjeg agresivnog rata (1992/95.) je bio fascinantan i pratio je kulturni razvoj grada. U vremenu SFR Jugoslavije Srebrenica je u konkurenciji sa Mariborom u Sloveniji, do agresivnog rata, zauzimala ponekad prvo ili drugo mjesto po privrednoj razvijenosti. 

To je bilo treće zlatno doba Srebrenice nakon vremena rimskog cara Septimija Severa (222-235.) kada Domavia (Srebrenica) broji oko 30 hiljada stanovnika i u to vrijeme predstavlja jedno od najvećih gradskih središta u Evropi i sjedište rimskih rudarskih prokuratora za čitave provincije Dalmaciju i Panoniju. 

Drugo zlatno doba je u srednjovjekovnom vremenu (XIV-XV stoljeće). U Srebrenicu 1291. godine, stižu i prvi franjevci koji zamjenjuju takođe skromne dominikance. Po toj oblasti bosanska franjevačka vikarija dobija i naziv „Bosna srebrena – lat. Bosna Argentina“.

Srednjovjekovni nakit iz Srebrenice

Srebrenica je i veoma staro banjsko lječilište. Ljekovita voda Crni Guber i banja „Guber“, koja je do posljednje agresije bilježila oko 360 hiljada noćenja godišnje, je takođe pronijela slavu Srebrenice u cijelom svijetu. Evropski i stručnjaci ex. Jugoslavije su potvrdili ljekovitost ove vode. Crni Guber je bila jedina voda u bivšoj Jugoslaviji koja je zakonom proglašena ljekovitom. 

Iz Srebrenice je Đuro Dragišić (1446-1520.) jedan od  najvećih evropskih renesansnih teologa, filozof, humanist i govornik, Selman Selmanagić (1905-1987.) jedan od najvećih evropskih arhitekata i urbanista, profesor na Bauhausu čija su djela danas klasici njemačkog dizajna…

Zlatnik kovan u Srebrenici iza 1520. godine, u vremenu sultana Sulejmana Zakonodavca (Veličanstvenog)

Današnja Srebrenica je na žalost grad duhova, mjesto presuđenog genocida kojeg su počinile Vojska i Policija Republike Srpske, a koji R Srbija nije spriječila, odnosno učestvovala je kao saučesnik. 

Poslijeratno uništavanje Srebrenice i brisanja grada sa karte svijeta je akt produženog genocida. Region Podrinja sa najstarijom poznatom granicom u Evropi, a vjerovatno i u svijetu, na rijeci Drini, staroj preko dva milenija (antička granica Dalmacije i Dačije od 9-te godine, nove ere), potom granica podjele Rimskog carstva 395. godine, granica podjele crkve 1054. godine, granica Bosne u srednjem vijeku i novom dobu, granica BiH u vremenu Austro-Ugarske Monarhije i obadvije Jugoslavije, te napokon granica nezavisne države Bosne i Hercegovine, je takođe region duhova. 

Današnja Srebrenica je na žalost grad duhova, mjesto presuđenog genocida kojeg su počinile Vojska i Policija Republike Srpske, a koji R Srbija nije spriječila, odnosno učestvovala je kao saučesnik

Sliv rijeke Drine je region projektovanih preko 110 velikih i srednjih hidroelektrana, što je jedan od mnoštva dokaza tvrdnje arhitekte Bogdana Bogdanovića, predratnog gradonačelnika Beograda i političara, sa kojom se složila i istoričarka Latinka Perović, da je cilj agresivnog rata pljačka društvene i državne imovine, resursa i podjela teritorija od strane postkomunističke, polpotovske poluinteligencije (Pol Pot, radikalni Kambodžanski političar), predvođen najvišim političkim i vojnim vrhovima susjednih zemalja. 

Iz toga proizilazi da jedino mukotrpnim ulaskom u Evropsku uniju – EU, koja je nacionalna struktura sui generis ili supranacionalna tvorevina, Bosna i Hercegovina može da prenese na EU svoj pravni subjektivitet u skladu sa pravilima čiji je moto „ujedinjeni u različitosti“.

Srebrenica – nekadašnji industrijski i banjski grad vila i ekonomskog progresa

„Ne želimo dijeliti ni vazduh sa muslimanima (Bošnjacima); Bosna i Hercegovina nije više „tigrova koža“ već nova realnost sa međuentitetskim granicama; SAD su otišle iz Afganistana, otičiće i od vas; Srbija je garant Dejtonskog mirovnog ugovora; Mi ćemo povući sve zaposlene u državnim institucijama i staviti ih van snage; Imovina nije državna već imovina Republike Srpske; BiH nema imovinu ende i tačka; Grunt pripada Republici Srpskoj; Ponudićemo 2 milijarde maraka Federaciji BiH za razdruživanje plus Memorijalni centar u Srebrenici…“ – javno izjavljuje Milorad Dodik, predsjednik entiteta nazvan Republika Srpska?! 

Genocid je uništavanje koje nije iz ratnih zločinačkih pobuda, nego baš zbog pripadnosti drugom narodu, vjeri, rasi… Šta čine lideri etničkih i tzv. građanskih političkih stranaka u Bosni i Hercegovini?

Dodik prešućuje da vazduh u tzv. Republici Srpskoj već odavno ne dijeli sa građanima katoličke vjeroispovijesti koji je etnički očišćen još 1992. godine, a za čiju sudbinu i povratak R Hrvatska i Hrvatski narodni sabor – HNS, ne pokazuju nikakav interes. Slična etnička čišćenja su učinile i vlasti Hrvatske republike Herceg Bosne, na teritorijama pod svojom kontrolom. U svakom zločinu osnovna je namjera zločina. 

Genocid je uništavanje koje nije iz ratnih zločinačkih pobuda, nego baš zbog pripadnosti drugom narodu, vjeri, rasi… Šta čine lideri etničkih i tzv. građanskih političkih stranaka u Bosni i Hercegovini?

Lideri svih etničkih (bošnjačkih, srpskih i hrvatskih) političkih stranaka svoje sljedbenike trpaju u vjerske i narodne torove, zagovarajući etnička saborovanja, povezujući u jednu cjelinu vjeru, državu (naciju) i tlo, iako za takve podjele nemaju sličnog primjera u čitavoj našoj poznatoj historiji sve do posljednje agresije na Bosnu i Hercegovinu. Time otvoreno prihvataju antidemokratsku, fundamentalističku, odlučnu ulogu Srpske pravoslavne crkve u životu nacije za koju je sekularnost uperena protiv nacije i države. Oni bučno osuđuju jedni druge da su korumpirani, nemoralni, da su nas izdali…

Zanemaruju činjenicu da su u svijetu država (nacija) britanski narodi kao napr. Englezi, Škoti, Velšani, Irci… nacionalno Britanci ili da su narodi Kalmici, Čečeni, Inguši, Ukrajinci, Balkari, Tatari, Kabaridi, Gruzijci… odnosno svi narodi i građani koji žive i rade u Ruskoj Federaciji po nacionalnosti – Rusi

Sa druge strane lideri građanskih političkih stranaka nisu u stanju, u posljednje tri decenije, ni da obilježe zajedničko (državno) sjećanje na civilne žrtve u gradovima i naseljima širom Bosne i Hercegovine ili selima Ahmići i Trusina…, prihvatajući tako etničke podjele da se svaki feud selektivno prisjeća samo svojih žrtava. Takva praksa (selektivno prisjećanje samo na „svoje“ žrtve) generira nacizam, koji bošnjačke građanske političke stranke nazivaju fašizmom. 

Oni u neznanju ili vjerovatnije veoma svjesno, zajedno sa liderima etničkih političkih stranaka, decenijama nazivaju svijet država (nacija) narodima. Tako Ujedinjene nacije – UN, nazivaju Ujedinjenim narodima, internacionalnu ili međunacionalnu zajednicu nazivaju međunarodnom zajednicom, internacionalno ili međunacionalno pravo nazivaju međunarodnim pravom… svjesno zamagljujući samu pomisao o postojanju bosanskohercegovačke nacije (države) u kojoj žive (ne)ravnopravno mnoge narodnosti. Čak su i Internacionalni (čitaj međudržavni) krivični sud – ICTY, preveli kao Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju – MKSJ. 

Oni svjesno zanemaruju činjenicu da su u svijetu država (nacija) britanski narodi kao napr. Englezi, Škoti, Velšani, Irci… nacionalno Britanci ili da su narodi Kalmici, Čečeni, Inguši, Ukrajinci, Balkari, Tatari, Kabaridi, Gruzijci… odnosno svi narodi i građani koji žive i rade u Ruskoj Federaciji po nacionalnosti – Rusi.

Na žalost, konstatacija u naslovu je žalosna činjenica. Potpuno je jasno da jedino vanjski akteri mogu pomoći da se ukine institucionalizirana politika gospodara rata

Napokon, naš realan i dostižan cilj nisu nikakve nove regionalne integracije već poštivanje međunacionalnog pravnog okvira, izgradnja unutrašnjeg pravnog okvira sa najvišim stepenom poštivanja ljudskih prava, hitna implementacija svih presuda svih međunacionalnih i domaćih sudova, kao i uspostavljanje demokratske, građanske, sekularne države, članice vojnog saveza NATO i članstvo u supranacionalnoj (nadnacionalnoj) tvorevini – EU.

Na žalost, konstatacija u naslovu je žalosna činjenica. Potpuno je jasno da jedino vanjski akteri mogu pomoći da se ukine institucionalizirana politika gospodara rata.

Stavovi izrečeni u ovom tekstu odražavaju autorovo lično mišljenje, ali ne nužno i stavove DEPO Portala.

(DEPO PORTAL/ad)