Bill Callahan - YTILAER (2022, Drag City)
Iako imena kao u kakvog revolveraša iz B-filma, Bill Callahan je autor-pjevač super-tihog, intimnog izričaja, nekomercijalan, samozatajan, kao neki mini-Cohen za x-box generaciju, samo, još ekonomičniji s riječima, muzički mnogo imaginativniji muzički i uopšte, duhovitiji i vedriji od Cohena. Novi album je, u poređenju s prethodna dva, blagi, ali uistinu veoma mali pad, što i dalje znači da je to superioran album.
Callahanov album iz 2019-te, “Shepherd in the Sheepsking” bio je uzbudljiv i magičan, Billov veličanstven bariton plijeni, kao i kratke, intimne crtice i par neodoljivih country touches, npr. gospel-like predivna “Lonesome Valley” i mnogo pamtljivih stihova poput “I sing songs for good listeners and lazy dancers” ili “I signed Willlie’s guitar, while he was not looking”. Dobar, dobar folk ili šta je ovo već…
Sljedeći, “Gold Record” se, u cjelosti, doimao sekundu probavljivijim od prethodnog, kao da je Callahan htio milimetar zakoračiti ka formi i, uslovno rečeno, “komercijali”. A ruku na srce, one pjesme u kojima se nazire neka forma i disciplina su ovdje i najbolje, kao npr. "Pidgeon" ili "The Mckenzies" koje su, osim prihvatljive melodije i strukture, takođe i vrhunski poetski komadi. Osim što je ozbiljan, suzdržan i promišljen, Bill je i zafrkant, kao npr. u smješnoj "Ry Cooder" ("He freed Cuba...”).
A sada nam je (dobro)došao i “YTILAER” (naopačke od “REALITY”), album uglazbljene poezije ili obratno, poezije-muzike, pri čemu se, da pokušam pojasniti, Callahova poezija i njena apstraktnost i fluidnost "prelijeva" i na muziku, aranžman i kompoziciju (strukturu) songova koji nemaju tradicionalnu formu muzičke kompozicije, a orkestracija i izbor instrumenata su takođe fluidni, neposredni i kao vođeni poetskim, a ne muzičko-aranžerskim zakonima (npr. truba niotkuda, duhački krešendo kad mu se najmanje nadaš...).
Drugim riječima, muzika ovdje nije neka zasebna podloga tj. temelj za ono što želi reći, i melodija nije samo "nosilac" stihova, nego sama muzika funkcioniše kao stvarni produžetak lirike. Opet nisam uspio dobro objasniti. Al mi žao obrisat.
Anyway, što se samih tekstova tiče, poetski me Callahan zna podsjetiti na velikog Iliju Ladina (npr. stih, u mom prepjevu, "Osjećam, nešto mi se sprema / Ili bolest ili poema" ili dok opisuje snove svoje kuje: "U njenom snu, ona je kojot. Što je, naravno, ono što je nekad i bila".
“YTILAER” je album koji zaslužuje pažnju i koji, kao i prethodna dva, sadrži pregršt dopadljivih stihova i muzičkih detalja koji slušaocu mogu izmamiti osmijeh odobravanja, uživanja i divljenja ovom jedinstvenom talentu.
Poslušajte!
(DEPO PORTAL/ad)