Početkom januara 1942. godine saznalo se da ustaše spremaju pokolj tuzlanskih Srba kao odmazdu za likvidaciju grupe ustaša zarobljenih kod Doboja, koje su četnici strijeljali na Ozrenu. Tajni ustaški odbor za istrebljenje Jevreja i Srba u Tuzli pozvao je zloglasnog Vječeslava Montanija, kotarskog predstojnika za Brčko koji se već pročuo po krvavim nedjelima, da dođe sa svojim ustašama u Tuzlu i da se, uz njegovu pomoć, izvrši odmazda nad Srbima, i to tako da se u pravoslavnu crkvu punu vjernika na Badnjak 6. januara 1942. godine postavi i aktivira eksploziv i da se zatim razore srpske kuće u tom gradu i kompletno stanovništvo pobije i otjera u logore.

Pošto se saznalo za ovaj plan, sastali su se ugledni Bošnjaci Tuzle. Odlučeno je da tročlana delegacija, na čelu s muftijom Muhamedom Šefketom Kurtom, ode njemačkom komandantu tog mjesta i njegovom zamjeniku, te da traže  od njih da zločin spriječe. Po cijenu svog života, muftija Kurt zaprijetio je da će svi Bošnjaci otići “u šumu” ako bude odmazde nad Srbima.

Kada je saznala koliko je protivljenje Bošnjaka ovakvim akcijama, njemačka komanda pisanom naredbom zabranila je ustašama da poduzimaju bilo kakve mjere odmazde bez njenog odobrenja. Protivljenje su izrazili i ugledni tuzlanski Hrvati, kao što su Jure Begić, Ante Kamenjašević i drugi. 

Zbog svega toga, ustaše se nisu usudile da provedu svoj plan, piše magazin STAV u svome iscrpnom tekstu o ovome slučaju.

Cijeli tekst možete pročitati OVDJE!

(DEPO PORTAL/ad)