Nacizam ili nacionalsocijalizam je politički pokret koji je nastao u Njemačkoj 1920. godine formiranjem nacionalsocijalističke radničke partije Njemačke. Pokret je doživio svoju kulminaciju stvaranjem “Trećeg rajha“, a kojeg je preuzeo 1933. godine Adolf Hitler.

Njemački nacizam oslanjao se na mnoge teorije o Njemačkom čovjeku i njemačkoj superiornoj tzv. arijevskoj rasi, ne samo fizičke superiornosti, nego i kulture i morala, što je državu dovelo do uzvišenosti, a pojedinca postavilo kao superiornog člana.

Denacifikacija ili “Entnazificirung” je naziv za Savezničku inicijativu oslobađanja njemačkog i austrijskog društva, kulture, novina, gospodarstva, pravosuđa i politike od nacionalsocijalističkog utjecaja nakon Drugog svjetskog rata. Glavni cilj bio je raspuštanje nacionalsocijalističke njemačke radničke stranke.

Denacifikacija je također uključivala procesuiranje ratnih zločina počinjenih tijekom Drugog svjetskog rata, priznavanje genocida, ali i donošenje zakona koji će zabraniti negiranje genocida i holokausta koji se desio. Njemačko snažno priznavanje svoje krvave prošlosti i suočavanje sa istom na jedan evolucijski i progresivan način postavilo je temelje za buduće civilizacijske norme u Evropi, a rezultat takve odgovorne politike je današnja Njemačka koja je ogledalo i primjer demokracije i vladavine prava u svijetu.

Iako se vjerovalo da se genocid na tlu Evrope više nikada neće desiti, on se desio. U Srebrenici. Nad bošnjačkim ili muslimanskim civilnim stanovništvom. Kao u zloglasnom Auschwitzu, muškarci su razdvajani od žena, pa zatim sistemski eksterminirani i zakopavani. Dakle, Srebrenica svjedoči o pokušaju potpunog istrebljenja jedne grupe ljudi zbog njihove nacionalne ili vjerske pripadnosti, što je klasična definicija genocida.

Njemačko snažno priznavanje svoje krvave prošlosti i suočavanje sa istom na jedan evolucijski i progresivan način postavilo je temelje za buduće civilizacijske norme u Evropi

Savjet bezbjednosti UN-a je formirao Sud, a taj Sud je presudio da se u Srebrenici desio genocid. To ostaje zabilježeno u svjetskoj historijografiji. Za sva vremena. Niko to ne može niti će ikada moći promjeniti.

Zašto je onda pozicija i opozicija iz Republike Srpske ujedinjena u istrajavanju negiranja tog genocida? Zašto Republika Srbija nije spremna da se nakon skoro 30 godina od ratova iz 90-tih konačno suoči sa istinom kada je u pitanju genocid u Srebrenici? Zašto svi srpski političari iz Republike Srpske ujedinjeno stoje, čak i nove mlade garde, u negiranju genocida koji je desio u Srebrenici?

Zašto srpski politički predstanici uporno odbijaju cvilizacijske norme i okreću se nacističkim principima i modelima razmišljanja?

Mnogi teoretičari su na razne načine pokušavali korijene srpskog nacizma izvući iz svetosavlja, odnosno pravoslavnog hrišćanstva srpskog stila i iskustva utemeljenog na liku i djelu Svetog Save. Međutim, programski gledano, svetosavlje nema ni jedan oblik ili sadržaj, kojim bi se moglo osuditi na klicu iz koje se razgranala srpska nacisocijalistička misao, a koja je pristuna danas, te koja se manifestuje kroz novokomponovanu političku agendu zvanu “Srpski svet“.

Zašto srpski politički predstanici uporno odbijaju cvilizacijske norme i okreću se nacističkim principima i modelima razmišljanja?

 
Svetosavlje i njegova načela postavio je inače Nikolaj Velimirović, episkop Srpske pravoslavne crkve i krišćanski teolog, te vrlo nadaren govornik i srpsko-nacionalistički ideolog, koji je pojam svetosavlja izrazio kao sofisticiranu intelektualnu konstrukciju koja ima obilježje sakralizacije nacije i nacionalizacije religije. On dakle postavlja pravoslavlje u srce srpskog nacionalizma zatvarajući tako prolaz nepravoslavnima u srpsku političku i državnu sferu.

Današnji vlastodršci u Republici Srpskoj, ali i Srbiji, su sljedbenici upravo tih ideja i apsurdno je od njih očekivati bilo kakvo razumijevanje za žrtve ili pokajanje za ono što su uradili. Oni se osjećaju pobjednicima u ratu, slave entitet kao državu, maltretiraju cijelu BiH blokadama i sistematski razvijaju ponovo na ideji jedinstva, teoriju o opravdanosti izvršenja genocida i najmonstruoznijih ratnih zločina, jer. kako kažu, oni to nisu počinili.

Ne postoji niti jedna međunarodna institucija, koja je mogla urazumiti Hitlera da ne radi to što je radio, a isto tako niti jedna međunarodna institucija do sada nije uspjela da bilo što nametne ili da utiče na “srpski svet“, kako bi se urazumio, okrenuo međunarodnoj saradnji i civilizacijskim normama ili kako bi poštivao institucije međunarodnog prava. Dakle, na temeljima izvrnute svetosavske duhovnosti stvoren je jedan nacistički pokret u Srbiji i van nje, koji se evo 150 godina održava u punom smislu - svi Srbi u jednoj državi - što je isto Hitler govorio.

Ne postoji niti jedna međunarodna institucija, koja je mogla urazumiti Hitlera da ne radi to što je radio, a isto tako niti jedna međunarodna institucija do sada nije uspjela da bilo što nametne ili da utiče na “srpski svet“, kako bi se urazumio

Po istom modelu, Dodik je neki dan tražio jedinstvo za negiranje međunarodnog prava i haških institucija, čak proizvodio i alternativne činjenice i dobio jedinstvo svih Srba u RS-u. To jedinstvo stvoreno je upravo na ideologiji krvi i tla, ideji izvitoperenog svetosavlja i ideji da Srbi ne mogu živjeti sa drugim i drugačijim.

Međunarodna zajednica i državne pravosudne institucije, ukoliko ne postupe robusnije sa negatorima genocida i onima koji ne priznaju i ne poštuju međunarodno pravo, te koji odbijaju denacifikaciju, a koji istovremeno sa najviših državnih funkcija propagiraju sintagmu “srpskog sveta“, ne trebaju biti iznenađeni kada balkanski lonac, zbog hegemonističkih intencija tog “sveta”, ponovo eksplodira!

Stavovi izrečeni u ovom tekstu odražavaju autorovo lično mišljenje, ali ne nužno i stavove DEPO Portala.

(DEPO PORTAL/ad)