www.frontal.ba

TREĆE poglavlje „Izvještaja Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja Srba u Periodu od 1991- 1995 godine“ nazvano je „Uloga radikalnog islama“ i njegovom pripremom je „rukovodio“ profesor emeritus Hebrejskog univerziteta u Jerusalimu, specijalista za istoriju islama i Kinu Rafael Izraeli.

Profesor Izraeli se baš potrudio i napisao 170 strana ovog izvještaja u kojem govori o četiri talasa radikalizacije muslimana u BiH.

Počeo je od objašnjavanja pojma radikalnog islama, džihada, panislamizma u svim njihovim nijansama od Taki Al-Din Ibn Tejmija, preko Džemala Al-Din Afganija, Hasana Ahmeda Abdel Rahmana Muhamad Al-Bane do Al-Zavahrija. Poseban akcenat je stavljen na učenje Al Bana, osnivača „Muslimanskog bratstva“ u Egiptu, kao i širenje njihove organizacije, a samim tim i ideja, po svijetu, sve to povezujući sa Alijom Izetbegovićem i njegovom „Islamskom deklaracijom“.

Uzged u „Islamskoj deklaraciji“ Izetbegović nigdje ne spominje Al Banu i njegove ideje.

Nakon toga ide priča o bosanskim studentima kairskog Univerziteta Al Azhar i njihovom kasnijem uticaju na širenje ideja radikalnog islama među bosanskim muslimanima. Ima tu i Mehmeda Spahe, udruženja Mladih muslimana i El Hidaje, SS Handžar divizije, ustaša, nastanku Muslimana, suđenja Aliji Izetbegoviću, Iranske revolucije, rata u Afganistanu, borbe Palestinaca protiv Izraela, Al Kaide, ISIL-a, ali nigdje nema sarajevskih Srba.

I napokon, nakon 70 strana, dolazimo do zadnjeg rata u Bosni i Hercegovini i moje želje da saznam kako su stradali sarajevski Srbi.

I tako naučih da je u Bosni i Hercegovini ratovalo oko 2000 mudžahedina, koji su preko Hrvatske ulazili na teritoriju BiH. Pročitah da je odred El Mudžahid osnovan u avgustu 1993. godine, da mu je sjedište bilo u Zenici i da je bio pod komandom 3. korpusa Armije BiH.

Saznadoh da su se mudžahedini borili protiv HVO oko Novog Travnika, Žepča, i Vojske Republike Srpske u okolini Maglaja i planini Ozren.

Pročitah da su bili omiljeni kod velikog broja domaćih muslimana, da su se ženili Bošnjakinjama, da su imali neka svoja pravila ponašanja i djelovanja, da su počinili ratne zločine nad Srbima u kampu Kamenica.

Upoznah se sa ključnim licima bošnjačke političke elite koja je bila povezana sa „transnacionalnom terorističkom mrežom“, sa ulogom SAD, Velike Britanije u dolasku mudžahedina i djelovanju islamskih humanitarnih organizacija u BiH.

Na kraju se upoznah sa terorističkim aktima širom svijeta u kojima su učestvovali mudžahedini koji su ratovali u BiH. Na kraju saznah o nastojanjima da se napravi „balkanski kalifat“ sa centrom u Bosni i Hercegovini.

Sve smo to saznali od profeora Hebrejskog univerziteta u Jerusalimu, ali ne i kakve to ima veze sa konkretnim stradanjem Srba u Sarajevu. Potroši čovjek 170 strana, a nijednom ih ne spomenu.

P.S. Ipak vjerujem da je emerits Rafael Izraelia zaslužio svaki evro svoga honorara, valjalo je iščitati sve što je Dževad Galijašević napisao, jer u literaturi on je autor sa najviše referenci.

Prethodne nastavke čitajte ovdje.

Stavovi izrečeni u ovom tekstu odražavaju autorovo lično mišljenje, ali ne nužno i stavove DEPO Portala.

(Frontal.ba/DEPO PORTAL/ad)