Nemački list "Die Welt" piše kako uoči obilježavanja stogodišnjice početka Prvog svjetskog rata srpski intelektualci i političari svim silama hoće da skinu ljagu sa svog heroja Gavrila Principa.
Povodom obilježavanja 100-godišnjice početka Prvog svjetskog rata, njemački list “Die Welt” navodi “da arhivskim dokumentima i jednim filmom Beograd želi da od krivice očisti svog nacionalnog heroja, aludirajući pritom na Gavrila Principa.
“Die Welt” s tim u vezi pojašnjava da je prikaz historičara s Kembridža, Christopher Clark, u njegovoj knjizi “Sleepwalker” (“Mesečar”), uzbudio duhove u javnosti u Srbiji:
- Tamo ne žele da se sprijatelje s Clarkovom tezom da je atentat srpskih nacionalista na austrougarskog prestolonasljednika i njegovu suprugu u Sarajevu krajem juna 1914. uporediv s terorizmom tipa Al-Kaide. Ne samo odgovorni u državi i u vladi se žele i dalje pridržavati stava da se kod atentatora Gavrila Principa i njegovih pomagača iz “Crne ruke”, koji su učestvovali u zavjeri, radilo o borcima za slobodu. Sada imaju i angažovanu podršku i poznatih kulturnih radnika. Tako je srpsko-bosanski reditelj Emir Kusturica najavio da će “cijelu istinu” prikazati u jednom dokumentarnom filmu. Istovremeno je predstavio jedan dokument iz beogradskog državnog arhiva, koji bi Srbiju trebalo da “opere” od svih optužbi. Radi se o jednom pismu tadašnjeg bečkog vojnog guvernera u Bosni i Hercegovini, Oskara Potjoreka, upućenom ministru finansija Leonu Bilinskom 28. maja 2013.”
“Die Welt” prenosi izjave srpskih istoričara da se upravo tim pismom dokazuje da je Habsburška monarhija već godinu dana prije početka rata planirala vojni sukob, kao i da je to pismo dosad prećutkivano od svih “revizionističkih istoričara”, jer inače, kako prenosi Die Welt, “izazivanje svjetskog rata ne bi mogli da prebace na “Srbiju i Rusiju”".
Još jedan njemački list bavio se prethodnih dana “srpskim temama”.
Naime, nemački list “Süddeutsche Zeitung” (SZ) u članku pod naslovom “Izumirući jezik” donosi priču o tome kako na Balkanu niko više ne želi da govori srpsko-hrvatski.
- Fanovi Balkana, koji svežu ribu u Hrvatskoj isto toliko cene kao i svinjsko pečenje u Srbiji, koji skoknu na izlet u Sarajevo i odmor zaokruže boravkom u Crnoj Gori, mogli bi da pomisle da se u tim zemljama još uvek govori istim jezikom: srpskohrvatskim. Ta misao i nije toliko pogrešna – na prvi pogled. Još uvijek Bošnjaci bez problema razgovaraju sa Hrvatima ili Srbima, mogu da čitaju knjige njihovih susjeda i razumiju njihove pjesme. Za Srbe je “reka”, a za Hrvate je “rijeka”. Ali, na drugi pogled na Balkanu bjesni jedna žestoka borba za jezik. Tako se hrvatski veterani protive da se u Vukovaru ispišu službene ploče i na ćirilici – abecedi (azbuci) koju koriste Srbi, a koji ipak čine jednu trećinu stanovnika u tom gradu – piše SZ.
Jesu li Srbi i Hrvati jezično išli u jednom smjeru ili su se borili jedni protiv drugih, tokom istorije je zavisilo od toga žele li u određenom trenutku da naglase ono zajedničko ili ono što ih razdvaja, navodi se dalje u tekstu.
- U susjedstvu, u Srbima dominiranoj Republici Srpskoj, muslimanski roditelji traže da se nastava za njihovu djecu ne odvija na srpskom, već na bosanskom. To u suštini nije poseban jezik, ali se radi o različitim verzijama jezika u književnosti, istoriji i geografiji, religiji i sociologiji. Crnogorci su tu malo dalje, ali samo na papiru. Nakon nezavisnosti te male zemlje, u novom ustavu 2007. je zapisan “crnogorski” kao službeni jezik, iako se dve-trećine stanovništva izjasnilo da govori srpski.
(dw/DEPO PORTAL/BLIN MAGAZIN/dh)