U svom članku pod nazivom „Najveći uspjeh KOS-a bio bi da veže Bošnjake za pogrešne ideje“, uvaženi intelektualac Nedžad Latić na portalu „The Bosnia Times“ uzima sebi za pravo da kritikuje i vrlo prizemno blati rhm. prof.dr. Nijaza Durakovića jednog od osnivača SDU BiH.
Latić, profesoru Durakoviću stavlja na teret njegov društveni angažman tokom čuvenog „Sarajevskog procesa“ u kojem su njegov brat Džemaludin i Alija Izetbegović između ostalih u montiranom sudskom procesu bili optuženi za subverzivno djelovanje, podrivanje samoupravnog socijalističkog sistema i ustavnog poretka SFRJ i narušavanje tekovina NOB-a i razgradnju bratstva i jedinstva njenih naroda i narodnosti. Latić zamjera aktuelnom bošnjačkom političkom establišmentu to što je prof. Duraković sahranjen u haremu Alipašine Džamije, gdje se po pravilu sahranjuju zaslužni pojedinci i što će se jedan park u centru Sarajeva nazvati po njegovom imenu.
Već duže vremena kruže razne nemaštovite i vrlo prizemne kvalifikacije rhm. Profesora Durakovića kojim se nastoji umanjiti njegov ugled. Te kvazi-tvrdnje uglavnom iznose intelektualci koji sebe vide kao Bošnjake po zanimanju – čuvare nacije i njenog moralnog digniteta. Oni se ne libe da javno i vrlo prizemno oblate svakoga ko po njihovim ideološko-klerikalnim aršinima nije na nacionalnoj i vjerskoj „liniji“. Takvima ne smeta činjenica da se u BIH na godišnjem nivou u korupciji izgubi cca 5 milijardi KM, niti to što je već 40% naše mlade populacije napustilo BiH. Njima smetaju posmrtni ostaci rhm. prof.dr. Nijaza Durakovića „komunističko-bezbožničkog diktatora“ koji je odobrio Zakon o političkim partijama i potpisao odluku i kao šef SK SRBIH dao zeleno svjetlo da se formira Stranka Demokratske Akcije 1990. godine.
Njihove intelektualne tvrdnje jedva da se dotiču suštine kada negiraju da se bilo šta u gradu Sarajevu nazove po imenu profesora Durakovića, ali se zato njegovim imenom rado služe kada ga uličarskim žargonom stavljaju u negativan kontekst. Oni namjerno zanemaruju činjenicu da se Nijaz Duraković, nominalno tadašnji šef države vrlo aktivno suprotstavljao diktatu režima Slobodana Miloševića. Da je u tom kontekstu naložio tadašnjem Republičkom SUP-u SRBiH da zabrani ulazak u BiH njegovim „Jogurt mitingašima“. Da se za razliku od drugih visoko-pozicioniranih predratnih društveno-političkih radnika nije povukao, već naprotiv da je sve svoje kapacitete stavio u službu odbrane Republike Bosne i Hercegovine. Da je to po riječima svjetski priznatih eksperata iz oblasti politologije jedan od najvećih naučnih radnika kojeg je BiH imala u zadnjoj dekadi XX stoljeća itd. itd.
Rukovodstvo SDU BiH smatra da je sama činjenica da i pet i više godina nakon smrti rhm. prof.dr. Nijaza Durakovića on i dalje smeta određenim političkim krugovima u BiH dovoljan dokaz koliki je i kakav trag on ostavio za života. Upravo zato je profesor Duraković meta onih koji jedva da će biti sporadično spomenuti u retrospektivi političkog i javnog djelovanja u Bosni i Hercegovini nakon agresije i rata.
(DEPO Portal/ak)